Dr Beata Sumorok

Mgr Agata Drobniewska

Dr Anna Zdanowicz

Wstępna analiza oddychania gleby w zbiorowiskach roślinnych i uprawach zbożowych występujących w dolinie rzeki Kurówki (otuli-na NPN)

Badania aktywności oddychania gleby prowadzono w sezonie 2005 w dolinie rzeki Kurówki (dopływ Narwi) na trzech transektach z dwudziestoma czterema stanowiskami. Transekty poprowadzono od wyniesienia terenu do rzeki Kurówki, a na poszczególnych stanowiskach zamontowano piezometry. Obejmowały one pola uprawne ze zbożami, zbiorowiska zaroślowe, łąkowe, szuwarowe i zarośla wierzbowe. Na badanym terenie występują gleby piaszczyste, gliniaste oraz organiczne na terasie zalewowej rzeki Kurówki. Badania szaty roślinnej prowadzono w sezonie wegetacyjnym 2005. Roślinność zbadano powszechnie stosowaną metodą Braun- Blanqueta, wykonując łącznie 32 zdjęcia fitosocjologiczne. Układ syntaksonomiczny oraz przynależność syntaksonomiczną gatunków przyjęto za Matuszkiewiczem [2001], zaś nomenklaturę roślin naczyniowych podano wg Mirka i in. [1995]. Do badania aktywności oddychania gleby zastosowano zestaw OxiTop®- Control firmy WTW. Podstawą metody jest rejestracja ubytku/konsumpcji tlenu zużytego przez organizmy aerobowe rozkładające substancję organiczną, czyli biologiczna aktywność gleby. Podczas inkubacji przez 12 godzin w szafie klimatycznej w 20°C. Zawartość substancji organicznej w glebie oszacowana została metodą wagową wg Ostrowskiej i in. [1991]. Wstępne wyniki wykazują, że stanowiska najbardziej wilgotne, z których próbki glebowe odznaczały się wysokim tempem oddychania, obejmowały łąki świeże i zbiorowiska okresowo zalewane (z dominującymi Glyceria maxima i Phragmites austarlis), a najniższe w uprawach zbożowych. W większości próbek gleby pobór tlenu jest wprost proporcjonalny do zawartości ...

Dr hab. inż. prof. UTP Andrzej Klimek

Dr inż. Bogusław Chachaj

dr hab. prof. IO Lidia Sas-Paszt

mgr inż. Mateusz Frąc

mgr Michał Przybył

Dr Beata Sumorok

Doc. dr hab. Waldemar Treder

Roztocze (Acari) glebowe rizoboksów z roślinami jabłoni po aplikacji nawozów i wybranych biopreparatów

Celem badań było określenie liczebności i składu grupowego roztoczy (Acari) oraz składu gatunkowego mechowców (Oribatida) w rizoboksach, w których rosły jabłonie odmian „Topaz" i „Ariwa", a także zbadanie potencjalnego wpływu zastosowanych w doświadczeniu biopreparatów na akarofaunę. Badania zostały przeprowadzone w latach 2011-2012 na bazie doświadczenia szklarniowego założonego w 2009 roku w Instytucie Ogrodnictwa w Skierniewicach szczepionych na podkładce M-26. Badania akarologiczne prowadzone były w rizoboksach w następującym układzie wariantów: C - kontrola (bez nawożenia), N - nawożenie mineralne (standardowe nawożenie mineralne NPK, w dawkach 70/60/120 kg składnika na ha), O - nawożenie obornikiem (dawka 30 t/ha), M - aplikacja biopreparatu Mycosat (20 g/roślinę + ½ dawki obornika, 2,5 g na rizoboks), H - aplikacja biopreparatu Humus Active 2% + Aktywit PM 1%. Średnia ogólna liczebność roztoczy w poszczególnych wariantach doświadczenia była dość wyrównana i wahała się w zakresie od 10,70 (w wariancie C) do 12,97 tys. osobn. ∙ m-2 w wariancie z nawożeniem mineralnym. W zbadanym materiale w hierarchii zgrupowań roztoczy bardzo wyraźnie dominowały mechowce, które stanowiły od 73,9 do 91,2% tych stawonogów. Najniższy ich udział stwierdzono w rizoboksach kontrolnych, a najwyższy z aplikacją biopreparatu Humus Active + Aktywit PM (H). Ogółem odnotowano występowanie 6 gatunków mechowców. Najmniejszą liczbę ...

Dr hab. inż. prof. UTP Andrzej Klimek

Dr inż. Bogusław Chachaj

dr hab. prof. IO Lidia Sas-Paszt

mgr inż. Mateusz Frąc

mgr Michał Przybył

Dr Beata Sumorok

Doc. dr hab. Waldemar Treder

Występowanie roztoczy (Acari) glebowych w ściółkowanej zrębkami uprawie truskawki

Celem badań było określenie liczebności i składu grupowego roztoczy (Acari) oraz składu gatunkowego mechowców (Oribatida) w ściółkowanej zrębkami uprawie truskawki. Badania terenowe przeprowadzono w Sadzie Doświadczalnym Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach w latach 2011-2012. Do badań wybrano powierzchnie ściółkowane zrębkami: ZC - zrębki bez dodatków, ZT - zrębki z dodatkiem biopreparatu TSB (niezidentyfikowana pałeczka Gram-ujemna), ZG - dodatek biopreparatu 7GII (niezidentyfikowany promieniowiec). Powierzchnią kontrolną był leżący w pobliżu poletek płat murawy z przewagą traw.Na badanym terenie najliczniejszymi roztoczami były mechowce - 16,11-18,84 tys. osobn. ∙ m-2. Ich udział w zgrupowaniu roztoczy w płacie murawy wynosił 64,3%, a wyraźnie wyższy (86,8-89,5%) był w ściółkowanej zrębkami uprawie truskawki. W uprawie truskawki stwierdzono ogółem 17 gatunków mechowców, a w pobliskim płacie murawy zaledwie 9. W glebie murawy dominował Punctoribates punctum, a w truskawce (w zależności od wariantu doświadczenia) Ramusella mihelcici lub Tectocepheus velatus.Odnotowana w niniejszych badaniach wysoka liczebność i różnorodność gatunkowa mechowców wynika z zabiegu ściółkowania, a zastosowane w doświadczeniu biopreparaty nie miały wpływu na te wskaźniki. Mulczowanie zrębkami poprawiło warunki mikroklimatyczne, zabezpieczyło glebę przed nadmiernym przesychaniem oraz dostarczyło materii organicznej niezbędnej do życia saprofagów i rozwoju mikroorganizmów (bakterii i grzybów), które są też ważnym elementem diety mechowców. Liczne występowanie roztoczy glebowych może mieć ...