Rozgraniczenie jako proces wspomagający procedury gospodarki nieruchomościami oraz planowania przestrzennego

Gospodarka nieruchomościami to zespół, określonych we właściwym akcie normatywnym działań, które podejmowane są przez organy administracji publicznej w celu uzyskania optymalnego stanu wszystkich rodzajów nieruchomości. Wszystkie główne procesy gospodarowania nieruchomościami wynikają z ustawy o gospodarce nieruchomościami a uszczegółowione są w stosownych aktach wykonawczych. Określają one metody i warunki zarządzania przestrzenią i jej obiektami, tworząc w pewnym sensie szereg procedur wcielających w życie ustalenia dokumentów planowania przestrzennego. Ustawa o gospodarce nieruchomościami stanowi podstawę prawną dla trzech zasadniczych procesów geodezyjno-prawnych. Są to podziały, scalenia i podziały oraz wywłaszczenia. Zasadniczo wykonuje się je, kiedy objęte nimi nieruchomości położone są na obszarze, dla którego uchwalony został miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Procesów tych niejednokrotnie nie można zrealizować bez wcześniejszego oznaczenia nieruchomości, na których mają zostać przeprowadzone. Wykonane wtedy musza zostać prace mające na celu określenie położenia, granic i pola powierzchni nieruchomości. Najczęściej są to rozgraniczenie oraz kartograficznym, lub ustalenie granic w trybie aktualizacji ewidencji gruntów określone w rozporządzeniu w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Autorzy postawili sobie za cel sprawdzić jak często rozgraniczenie nieruchomości poprzedza wykonanie procesów podstawowych gospodarki nieruchomościami oraz zweryfikować czy istnienie dokumentów planistycznych wpływa na wykonywanie prac związanych z określeniem zasięgu prawa do ...